स्वप्ननगरच्या सुंदर माझ्या

गर्दीत बाणासम ती घुसोनिचाले, ऊरेना लव देहभानदोन्ही करांनी कवटाळूनीयावक्ष:स्थळी बालक ते लहान लज्जा न, संकोच नसे, न भीतीहो दहन ते स्त्रीपण संगरातआता ऊरे जीवनसूत्र एकगुंतोनी राहे मन मात्र त्यात बाजार येथे जमला बळींचातेथेही जागा धनिकांस आधीआधार अश्रूसही दौलतीचादारिद्र्य दु:खा दुसरी उपाधी चिंध्या शरीरावरी सावरोनीराहे जमावात जरा उभी तीकोणी पहावे अथवा पुसावे?एकाच शापातून सर्व जाती निर्धार…

आवडतो मज अफाट सागर अथांग पाणी निळेनिळ्याजांभळ्या जळात केशर सायंकाळी मिळे फेसफुलांचे सफ़ेद शिंपित वाटेवरती सडेहजार लाटा नाचत येती गात किनार्‍याकडे मऊ मऊ रेतीत कधी मी खेळ खेळतो कितीदंगल दर्यावर करणार्‍या वार्‍याच्या संगती संथ सावळी दिसती केव्हा क्षितिजावर गलबतेदेश दूरचे बघावयाला जावेसे वाटते तुफान केव्हा भांडत येते सागरही गर्जतोत्या वेळी मी चतुरपणाने दूर जरा राहतो…

घनदाट अरण्यांमधुनीबेफाम दौडतो स्वार अवसेच्या राक्षस रात्रसाचला नाभी अंधार स्तब्धात नाडिती टापाखणखणत खडकावरती निद्राला तरूंच्या रांगाभयचकित होऊनि बघती गतिधुंद धावतो स्वारजखमांची नव्हती जण दुरांतील दीपांसाठीनजरेत साठले प्राण मंझिल अखेरी आलेतो स्फटिकचिरांचा वाडा पाठीवर नव्हता स्वारथांबला अकेला घोडा – कुसुमाग्रज

वादळला हा जीवनसागर – अवसेची रातपाण्यावर खळबळा लोळतो रुसलेला वात भांबावुनी आभ्रांच्या गर्दित गुदमरल्या तारासुडाने तडतडा फाडतो उभे शीड वारा पिंजुनिया आयाळ गर्जती लाटा भवतालीप्रचंड भिंगापरी फुटते जळ आदळुनी खाली प्रवासास गल्बते आपुली अशा काळरात्रीवावटळीतिल पिसांप्रमाणे हेलावत जाती परन्तु अन्धारात चकाके बघा बंदरातस्तम्भावरचा प्रकाश हिरवा तेजस्वी शांत किरणांचा उघडून पिसारा देवदूत कोणीकाळोखावर खोदित बसला तेजाची…