हजार जिव्हा तुझ्या गर्जु दे, प्रतिध्वनीने त्या समुद्रा, डळमळु दे तारेविराट वादळ हेलकावु दे पर्वत पाण्याचे ढळु दे दिशाकोन सारे ताम्रसुरा प्राशुन मातु दे दैत्य नभामधले, दडु द्या पाताळी सविताआणि तयांची अधिराणी ही दुभंग धरणीला, कराया पाजळु दे पलिता की स्वर्गातून कोसळलेला, सूड समाधान मिळाया प्रमत्त सैतानजमवुनि मेळा वेताळांचा या दर्यावरती करी हे तांडव थैमान…
शिणलेल्या झाडापाशीकोकिळा आलीम्हणाली, गाणं गाऊ का?झाड बोललं नाहीकोकिळा उडून गेली. शिणलेल्या झाडापाशीसुगरण आलीम्हणाली, घरटं बांधू का?झाड बोललं नाहीसुगरण निघून गेली. शिणलेल्या झाडापाशीचंद्रकोर आलीम्हणाली, जाळीत लापु का?झाड बोललं नाहीचंद्रकोर मार्गस्थ झाली. शिणलेल्या झाडापाशीबिजली आलीम्हणाली, मिठीत येऊ का?झाडाचं मौन सुटलंअंगाअंगातुन होकारच तुफान उठलं! – कुसुमाग्रज
Lo! Death has reared himself a throneIn a strange city lying aloneFar down within the dim West,Where the good and the bad and the worst and the bestHave gone to their eternal rest.There shrines and palaces and towers(Time-eaten towers that tremble not!)Resemble nothing that is ours.Around, by lifting winds forgot,Resignedly beneath the skyThe melancholy waters…
From childhood’s hour I have not beenAs others were—I have not seenAs others saw—I could not bringMy passions from a common spring—From the same source I have not takenMy sorrow—I could not awakenMy heart to joy at the same tone—And all I lov’d—I lov’d alone—Then—in my childhood—in the dawnOf a most stormy life—was drawnFrom ev’ry…
If you can keep your head when all about youAre losing theirs and blaming it on you,If you can trust yourself when all men doubt you,But make allowance for their doubting too;If you can wait and not be tired by waiting,Or being lied about, don’t deal in lies,Or being hated, don’t give way to hating,And…
She walks in beauty, like the nightOf cloudless climes and starry skies;And all that’s best of dark and brightMeet in her aspect and her eyes;Thus mellowed to that tender lightWhich heaven to gaudy day denies. One shade the more, one ray the less,Had half impaired the nameless graceWhich waves in every raven tress,Or softly lightens…
ओळखलत का सर मला पावसात आला कोणीकपडे होते कर्दमलेले केसावरति पाणी क्षणभर बसला नंतर हसला बोलला वरती पाहुनगंगामाई पाहुणि आलि गेली घरटयात राहुन माहेरवाशिण पोरिसारखी चार भिंतित नाचलीमोकळ्या हाती जाईल कशी बायको माञ वाचली भिंत खचली चूल वीझली होते नव्हते नेलेप्रसाद म्हणुन पापण्यांमधे पाणी माञ ठेवले कारभारणीला घेऊण संगे सर आता लढतो आहेपडकी भिंत बान्धतो…
काटा रुते कुणाला, आक्रंदतात कोणीमज फूल ही रुतावे हा दैवयोग आहे सांगू कशी कुणाला कळ आतल्या जिवाचीचिरदाह वेदनेचा मज शाप हाच आहे काही करु पहातो, रुजतो अनर्थ तेथेमाझे अबोलणे ही विपरीत होत आहे हा स्नेह वंचना की काहीच आकळेनाआयुष्य ओघळोनी मी रिक्तहस्त आहे – शांता शेळके